De verandering in afzet de laatste 20 jaar. Deel 1 1993 to 2003.

De klompenmakerij heeft de laatste 20 jaar veel ups en downs gekend. Net voor dat ik zelfstandig het bedrijf voortzette had de klompenmakerij een klant die 80 % van de omzet had. Aan de ene kant makkelijk aan de andere kant heel risico vol. Dat het risico vol was bleek wel toen dit bedrijf failliet ging. Zonder dat er vooraf  een vermoeden was.
Dat heeft ervoor gezorgd dat ik 2 jaar later kon instappen. Op dat moment was de afname zeer minimaal. 
We zijn in contact gekomen met een collega klompenmaker, die ook slachtoffer was van dit faillissement. Al vrij snel konden we klompen als half product (niet geschuurd) naar hem leveren die hij verder afwerkte en door verkocht. Na een korte tijd kreeg hij een plaats op een paar veemarkten. Daar werden heel veel klompen verkocht naar de handelaren daar. Dit ging prima. Enkel hadden we nog steeds 1 grote afnemer. Dus risico vol. En inderdaad, toen de MKZ uitbrak werden alle veemarkten gesloten. Weg handel, weg afzet.
Naarstig opzoek naar nieuwe afzet. Die werd gevonden in de souvenirs (draag)klompen. Was wel weer een grote klant, maar er was afzet. En ondertussen konden we andere verkoop kanalen zoeken. Ladingen netjes geschuurde klompen gingen naar een bedrijf dat de klompen schilderde en afzette over heel de wereld. De prijzen waren goed, dus kregen we weer lucht. En konden we verder opzoek naar afzet punten.
11 september  2001 9/11, bracht voor ons weer een hele verandering. De Amerikanen kwamen niet meer  naar Amsterdam en de souvenir handel zakte in. Heel de handel klapte volledig in toen in 2003 het SARS-virus uitbrak en de Aziatische toerist niet mocht reizen. Je snapt het al, weg souvenir klompen handel.
Een ander fenomeen kwam van de Europese commissie, die in al hun wijsheid beslisten dat de klompen die op de werkvloer werd gedragen aan een CE-norm moesten voldoen. Een van de grootste klompenmakers bedrijven is met TNO een CE test gaan doen. (Hier komt een aparte blog over)