Koffie drinken op de klompenmakerij.
Toen ik kwam werken bij de klompenmakerij werkten was ik nog scholier op de middelbare school. Er werkten 6 a 7 personen in vaste dienst. Daarnaast een paar scholieren net als ik, die na schooltijd klompen kwamen schilderen of andere lichte werkzaamheden verrichten.
Koffie dronken we in de keuken. De keuken was 2.5 bij 3 meter groot, of klein zoals je het wil zien.
De moeder van de klompenmaker een vrouw van ruim 75 jaar, zorgde altijd voor de koffie. De koffie zette ze in een percolator in eerste instantie op het gasstel, later was er een elektrische percolator. Een heerlijk bakje koffie dat altijd met zorg werd gezet. In de koffie ging een schepje Buisman voor de smaak.
Waar je moest zitten was altijd duidelijk. Iedereen gat zijn eigen kopje. Je ging zitten waar je kopje stond. Vast personeel had een kopje met gekleurde stippen.  Ik had al snel promotie gemaakt en kreeg een kopje met grijze stippen. Los personeel of gasten kregen een kopje met roosjes erop.
Naast je kopje lagen 2 speculaasjes of thee biscuitje.
Het kon gebeuren dat we met een man of 12 in het kleine keukentje zaten. Was altijd heel gezellig, de meest sterke verhalen kwamen over tafel. Verhalen over het verleden of verhalen van de jeugd die in het weekend op stap waren geweest. Je keek altijd uit naar de koffie pauze.
Uit school zorgde je ervoor om zo snel mogelijk naar de klompenmakerij te rijden. Om toch maar aanwezig te zijn bij de koffie pauze.
Een anekdote van rond 1970.